ladybird chciałbym Tobie coś powiedzieć. Moja młodsza córka jest w Twoim wieku. Ma ten sam problem, co Ty, bo też żali się, że źle wybrała (a'propos - także ekonomia). I wiesz, co jej powtarzam? Mówię jej tak:

- moja droga córko, masz całe życie przed sobą. To jest dopiero 20 lat i jeszcze możesz naprawdę wiele zrobić. Szukaj swojej pasji, odpowiedz sobie na pytanie - co najbardziej lubisz w życiu robić i to właśnie rób. Jeśli swoje zainteresowania przełożysz na pracę, będzie Ci w życiu lekko i przyjemnie a pieniądze pojawią się same. Do tego będziesz szczęśliwa, bo będziesz robić to, co kochasz i jeszcze będą Ci za to płacić.

I Tobie, droga ladybird, chcę powiedzieć to samo. Wiesz, ja dopiero w wieku 27 lat zacząłem robić to, co lubię. Co śmieszne - wtedy nawet jeszcze nie wiedziałem, że to będzie właśnie to. Po prostu odpowiedziałem na ogłoszenie w gazecie i tak się zaczęło. Dziś nie wyobrażam sobie wykonywać inną pracę. A pomyśleć, że wykształcenie mam zupełnie inne - wtedy myślałem, że to będą podwaliny mojej pracy do końca życia. Jakże się myliłem...

Dlatego gorąco Cię zachęcam - poszukuj swoich pasji i radości. Masz jeszcze dużo czasu. Nie przejmuj się nietrafionymi decyzjami, bo życie składa się nie tylko z pasm powodzeń, ale jak sama na pewno wiesz - także z niepowodzeń. Ale to nie znaczy, że trzeba się poddawać. Wręcz przeciwnie. Przynajmniej zdobędziesz jakąś wiedzę i doświadczenie, które (kto wie!) może Ci się w życiu bardzo przydać.

Także głowa do góry i śmiało idź przez życie. Do odważnych świat należy Życzę Ci samych sukcesów. Pozdrawiam serdecznie.

mit

Ladybird,

gratuluję!
Szybciej będziesz mamą, szybciej będziesz miała z głowy A nie tak jak ja. Dbaj o siebie i aż tak bardzo się nie stresuj. Pozdrawiam.

A co do WSZYSTKICH, dajcie sobie już na luz.

mit, gdyby nie fakt, że jestem osobą, która nienawidzi popełniać choćby i najmniejszych błędów oraz jest perfekcjonistką to byłoby sporo łatwiej W sumie już w życiu trochę przeszłam no i wiem, że nie jest ono idealne, ale jak sobie pomyślę, że miałabym zmarnować np. dwa lata w policealnej albo że znalazłabym dziedzinę marzeń, wykształciłabym się, a tu klops, bo pracy nie ma? No ale niby czas jeszcze mam chociażby do ewentualnych rekrutacji, więc pewnie nie raz i nie dwa Was pomęczę

Gabriela, dziękuję bardzo

Ja także jestem perfekcjonistą, co niekiedy bardzo przeszkadza w życiu. Natomiast czas spędzony na nauce nigdy nie jest stracony. Zawsze się czegoś nowego dowiadujesz a to poszerza horyzonty myślowe i kto wie czy kiedyś ta zdobyta wiedza się nie przyda? Dam Ci przykład na sobie. Za młodzika bardzo chciałem naśladować mojego ojca, który był znakomitym tokarzem. Uczyłem się tego zawodu 3 lata i byłem wściekły, bo taki ze mnie tokarz, jak z bibułki skrzypce, więc zwyczajnie zmarnowałem 3 lata życia. Otóż nie! W mojej obecnej pracy czasami mi się to przydaje. Kiedy wysyłam ludzi na serwis, czasami są potrzebne jakieś przeróbki właśnie na tokarce. Wszyscy tokarze są zajęci, więc ja staję na maszynę i to robię. Oczywiście tylko wtedy, gdy nie jest to coś skomplikowanego, bo proste prace na tokarce wykonywać potrafię. W życiu bym nie pomyślał, że te 3 lata nauki tak mi pomogą. Mój szef nie może wyjść z podziwu, że potrafię wykonać tyle rzeczy i dlatego nigdy nie protestował, kiedy prosiłem o podwyżkę.

A co do pracy, to tak jak już pisałem poprzednio - jeśli z pasją będziesz robić to, co kochasz, to pieniądze się same pojawią. Możesz mi wierzyć. Kiedy ludzie pytają mnie głupio - a co jeśli moją pasją jest zbieranie kamieni? Czy to mi przyniesie pieniądze? To ja odpowiadam spokojnie - a próbowałeś robić to naprawdę z pasją? Najgorsze, co może Cię spotkać w życiu to to, że po obudzeniu przez ten cholerny budzik mówisz do siebie " o nie, znowu do tej przeklętej roboty!!!" Szczerze Ci tego nie życzę. Dlatego szukaj pasji i nie przejmuj się niepowodzeniami. Wiem że to trudne, ale nie niewykonalne. Powodzenia!